Brettaferð

Um páskana fór ég á bretti með nokkrum félögum mínum úr Mosó, vinum þeirra og Árna. Bjarni hafði hringt í mig í vikunni fyrir fríið og spurt hvort ég vildi ekki koma með í bústaðarferð norður á Dalvík og fara á bretti í leiðinni. Auðvitað vildi ég það þar sem ég sé strákana ekki það oft vegna skólans. Svo var ekkert meira talað um það og ég var að keppast við að klára félagsfræðifyrirlestur, læra undir próf og skrifa ritgerð um bókina Pride & Prejudice sem átti að skila á miðnætti á föstudeginum auk þess sem Morfís undankeppnin var í þessari viku og úrslitaþátturinn í Gettu betur þar sem MR keppti við MA. Vegna alls þessa hafði ég engan tíma til þess að skipuleggja brettaferðina en ég er vön því að setja niður í tösku á nokkrum mínútum og vera komin út í óbbygðir nokkrum tímum síðar þannig að mér fannst þetta ekkert mál.
Hinsvegar er Árni meira í skipulagða pakkanum og hafði ekki hugmynd um hvernig hann átti að fara að þessu. En það hafðist á endanum að koma sér í gírinn og komast til Dalvíkur.

Við lögðum af stað snemma á laugardagsmorgni og þegar við komum norður var skíðasvæðið lokað. Dalvíkursvæðið er bara opið til 17:00 á hverjum degi þannig að við skutluðumst bara upp í bústað aftur og byrjuðum kvöldið uppúr 18. Maturinn var settur á grillið og borðaður með bestu list og svo slökuðum við á í pottinum fram eftir kvöldi.
Einhleypu strákarnir voru eitthvað að kíkja á stelpurnar í næsta bústað á meðan pörin í ferðinni nutu friðsins í pottinum.
Svo vöknuðum við snemma daginn eftir og drifum okkur upp í fjall.

Veðrið hefði ekki getað verið betra! Glampandi sól og heiðskír himininn.

Púðursnjórinn var líka mega. Það var miklu betra að detta í honum heldur en á hörðu brautunum sem snjóbíllinn hafði skafið.
Allir stóðu sig eins og hetjur og við komumst heim aftur óslösuð eftir daginn uppi í fjalli.

Horft niður skíðalyftuna á skíðaskálann.

Sama rútínan var annað kvöldið þegar heim var komið. Á mánudagsmorgun áttum við að skila bústaðnum en öllum hafði fundist svo gaman yfir helgina þannig að við sömdum um að fá eina nótt í viðbót og ætluðum að fá okkur steik á Greifanum um kvöldið. En við Árni þurftum að fara heim á mánudeginum og fórum því ekki upp í fjall heldur tókum til í bústaðnum og lögðum svo af stað heim á leið.
Þetta var æðisleg helgi og aldrei er farið of oft í svona ferðir.
Takk fyrir helgina.

Árni og ég með sólskinsbros

Coldplay - The Scientist

Það er ótrúlegt hvað mér leiðist sjaldan. Mér finnst í raun ótrúlegt að manni geti leiðst yfir höfuð. Enda hef ég alltaf sagt að ef manni leiðist þegar maður er einn með sjálfum sér... þá hlýtur maður að vera bara svona leiðinlegur!

En það er kannski ekki bara það að maður sé leiðinlegur.
Maður getur komist í svo ótrúleg hugarástand, hvort sem það er að leiðast, spila tónlist eða bara að hugsa um gamlar góðar minningar.
Í dag hef ég komist að því að ég sakna margra gamalla tíma. Sem maður fullorðnast meir og meir virðist heimurinn alltaf verða flóknari og flóknari. Seinasta sumar tókst mér að lifa í einfaldleikanum. Ég tók mér frí frá borginni og bjó hjá ömmu minni og afa á Hellu. Vann sem flokkstjóri í unglingavinnunni og naut hvers einasta dags til hins fullnasta. Sólin og blíðan, góði félagsskapurinn og einfalda hugsunin gerði mig hamingjusama, eitthvað sem ég hafði þá ekki verið í nokkurn tíma.
Nú er langt liðið á veturinn og ég get ekki beðið eftir næsta sumri.
Eins og titillinn á laginu hans Bubba sem mér finnst svo gaman að vitna í, þá er Sumarið tíminn!

I just want to break free!!