Andfýla

Var að labba heim frá strætóskýlinu áðan þegar mér varð alltí einu hugsað til andfýlunnar.

Ójá... hún sem er ætíð tilbúin til að koma... birtast mismikil.
Fór að hugsa hvernig maður gæti haldið andfýlunni í hinum mestu skefjum og mín kenning er að ef maður talar nógu mikið þá er maður laus við næstum alla andfýlu!
Rannsóknir mínar leiddu reyndar í ljós að ef maður talar Of mikíð, þá er líka hætta á andfýlu. Því verður maður að tala upp að vissum mörkum. Ef maður talar of lítið þá verður maður líka andfúll.
Einnig getur það komið fyrir að maður verði alveg hrottalega andfúll, sérstaklega þegar maður er með hálsbólgu... ekki búinn að hreinsa munninn eða lítið búinn að borða, og jafnvel ef maður er orðinn vel þurr í munninum.
Þá datt mér í hug þessi settu mörk, að kvenmenn eigi að tala einhver fyrirfram ákveðið mörg orð á dag og karlmenn líka og það sé ekki af því að þau vilja það.. heldur er það bara til þess að koma í veg fyrir andfýlu! Ójá!

Þessi 5000 orð eða hvað það nú er, sem konur eiga að segja og 2500 orð sem karlar eiga að segja... Það er ekkert af einhverri tilviljanakennd! Nei nei..

Hver kannast ekki við það að ef maður er eitthvað urillur og lítið í stuði til að tala, þá kemur þessi yndislega andfýla í kjölfarið!
Það held ég að maður ætti að setja sér einhver ákveðin mörk á fjölda orða fyrir hvern dag.

Þetta var það sem ég hafði að segja.
Takk fyrir mig